
* * *
Ты ушла…
Я
понимаю, - так бывает,
Мы, увы, теперь не связаны судьбою,
Словно пологом свинцовым накрывает
мысль о том, что я один, а не с тобою,
Понимаю...
Всё
бывает, мы ведь люди,
Я не умер, но мечта моя - уснула.
Не взываю к небесам, молясь о чуде,
Ты ушла… И ты
меня не обманула,-
- так случается…
Лишь, холод душу гложет,
Одиночество своё окину взглядом,
Только, пёс мой до сих пор понять не может
где ты… Ждёт что ты придёшь, и сядешь
рядом,
Что бы ни было...
Потом не возвращайся,
Время лечит, и оно затянет рану,
Так бывает. Не волнуйся и не кайся.
Без тебя… Тебя любить не перестану
(адаптированный перевод с монгольского. Амгалан)
* * *
Цоожлогдсон зүрх минь харанхуйд
Тэвчишгүй хадан доор тайван
нойрсоорой
Чинийхээ хайраар өөдрөг би
амилсан
Чимээгүй эгшиглэх анх аялгуунд би
сэрсэн
Цаг хугацаа бидний төгсгөлийг
үзэхийг хүсч
Хамаг байдгаарай хурдан ирнэ
Гэвч бидний хайр цаг хугацаа орон
зайн хэмжүүрээс гарч
Үүрд мөнхийг улам ойроос харна
Би өөрийнхөөрөө явсны хагацлаар
биелэж
Өнгөрсөнд хаягдсан байснаа олсон
Миний дурлал одоо өнгөрсөн болж
хагацсан
Үүрдийн хайр гэж байсан байсаарч
байх боолно
Цаг хугацаа бидний төгсгөлийг
үзэхийг хүсч
Хамаг байдгаарай хурдан ирнэ
Гэвч бидний хайр цаг хугацаа орон
зайн хэмжүүрээс гарч
Үүрд мөнхийг улам ойроос харна...