О лжецах и болтунах

[Лаврентий Лаврицкий]

Версия для печати

O KŁAMCACH
Język długi a bez kości,
Nie we władzie Jegomości
Owe drgania ograniczyć.
Kłamca może sobie życzyć
Aż do śmierci te rozmowy,
Stara bajka, dzień i nowy,
Lecz mu mówić nadal trzeba
Głosno, nie dawajcie chleba,
Tylko by do brązowienia
Ciasta z bajek, zrumienienia!

Język w ustach łomoczący
Do powiedzeń kochający,
Bardzo chętny, bulgotanie
Tak wylewa, iż mój Panie!
Dla języka mu miękkiego,
Siewcy kłamstw niegodziwego
Nie ma granic, lub terminu,
O synowej i o synu,
O teściowej i o zięciu,
O solniczce, o przyjęciu...

Język w ustach tam zamiera,
Tyle kłamca gdy umiera,
A dopóki w grób nie zejdzie,
W rozumienie ów nie wejdzie!
Z jajecznicy mózg opuchnie,
Kłamca widzi lud, otuchnie,
Lud dla niego taż publika,
Jak mu istnieć bez języka?
Poza kłamem siewca gaśnie,
Karłowaty byk na pasznie...

Ruscy kłamcy językowi
Oto siewcy «ludzie nowi»,
Szybko walą językami,
Kłóć się etak ze siewcami!
Wy im słowo, ci wam setkę,
Złapią was we słowną sietkę:
I chwytają tu za rąbek,
Już nie zamykają gąbek,
Trzyma kłamca tak słuchacza,
Kłam istnienie mu oznacza.
2. IV. 2021

Количество отзывов: 0
Количество сообщений: 0
Количество просмотров: 6
© 02.04.2021г. Лаврентий Лаврицкий
Свидетельство о публикации: izba-2021-3057939

Рубрика произведения: Поэзия -> Шуточные стихи

Оставить отзыв к произведению